
فعالیت های امام
“علیه السلام” در این دوره در امور زیر خلاصه می
شد:
۱- عبادت
خدا آن هم به صورتی که در شأن شخصیتی مانند حضرت
علی “علیه
السلام” بود؛ تا آنجا که امام سجاد عبادت و تهجد شگفت انگیز خود
را در برابر عبادتهای جد بزرگوار خود ناچیز می
دانست.
۲-
تفسیر قرآن و حل مشکلات آیات و تربیت شاگردانی مانند ابن عباس، که بزرگترین
مفسر اسلام پس از امام “علیه السلام” به شمار می
رفت.
۳- پاسخ
به پرسش های دانشمندان ملل و نحل دیگر، بالاخص یهودیان و مسیحیان که پس از
درگذشت پیامبر “ص” برای تحقیق دربارۀ اسلام رهسپار مدینه می شدند و
سؤالاتی مطرح می کردند که پاسخگویی جز حضرت علی “علیه السلام” ، که تسلط او
بر تورات و انجیل از خلال سخنانش روشن بود، پیدا نمی کردند. اگر این خلا
به وسیلۀ امام “علیه السلام” پر نمی شد جامعۀاسلامی دچار
سرشکستگی شدیدی می شد. و هنگامی که امام به کلیۀ سؤالات پاسخهای روشن و
قاطع می داد انبساط و شکفتگی عظیمی در چهرۀخلفایی که بر جای پیامبر “ص”
نشسته بودند پدید می آمد.
۴- بیان حکم بسیاری از رویدادهای نوظهور
که در اسلام سابقه نداشت و در مورد آنها نصی در قرآن مجید و حدیثی از
پیامبر گرامی “ص” در دست نبود. این یکی از امور حساس زندگی امام “علیه
السلام” است و اگر در میان صحابه شخصیتی مانند حضرت علی “علیه
السلام” نبود، که به تصدیق پیامبر گرامی “ص” داناترین امت و
آشناترین آنها به موازین قضا و داوری به شمار می رفت، بسیاری از مسائل در
صدر اسلام به صورت عقدۀلاینحل و گره کور باقی می
ماند.
ادامه مطلب...
نوع مطلب :
امام علی (ع)،
برچسب ها :
ابوتراب، فعالیت، سکوت علی، تفسیر قرآن، اصول و فروع،