درخشیدی تو؛ ای نور؛ از سمت ساعیر؛ از زمزم کویری سر به زیر؛ ای ماه منیر. حضرت امیر.

جلوه کردی بر من؛ که گرفتارم و اسیر؛ بی پناه و مستجیر؛ آمده ام اگر چه دیر؛ اما مطمئنم و بصیر .

برکه ای بود آرام و صبور و سر به زیر.

مقدر این بود سکوت این صحرای ساکت و سر به زیر بشکند لاجرم روزی. و...

این اتفاقی بود که نوشته شده بود به قلم اراده پروردگار؛ مستی و مسطوری!

جاودانه می بایست گشتن، این برکه بکر و این سکوت صحرایی. نبی مکرم صلی الله علیه و آله در سفر معراج خویش دیده بود آن دوازده نور را بر پایه عرش.

همان دوازده نور که بر هر کدام، سطری سبز رنگ بود که بر هر سطر نام اوصیایش نگاشته شده بود و اولین آن نورها علی بن ابیطالب بود. و حالا قرار بود آموزگار آن معنا به امتش و بلکه به تمام جهانیان باشد.

و این برکه، همان نقطه معهود است که مقدر شده مبارک و نورانی گردد به صوت شریف جان عالمین...

روزهای خجسته عید بزرگ غدیره. عید مبارکی که خدا در آن امیرالمؤمنین علی علیه‏ السلام، و ائمه اطهار، علیهم‏ السلام، را به جانشینی پیامبر، صلی‏ الله ‏علیه‏ و آله، برگزید و نعمت ولایت آنها را بر همه مؤمنین هدیه کرد. ولایتی که مولایمان حضرت صاحب ‏الزمان، عجل ‏الله‏ تعالی ‏فرجه، آن را به ارث برده ‏اند.

یا علی!

دلم می‏ خواهد به زیارت تو بیایم.

دلم می‏ خواهد در غدیرخم با تو بیعت کنم.

دلم می‏ خواهد بر پنجره‏ های ضریح مطهرت بوسه بزنم و دخیل ببندم.

دوست دارم پا به پای همه زائرانی قدم بردارم که برای زیارت به کربلا و نجف می‏ آیند.

دوست دارم همراه همه آنهایی باشم که کبوتر قلبشان گرد گنبد بارگاه تو پر می‏زند.

دوست دارم در آستانه حرم امن تو بایستم، دست‏ بر سینه بگذارم و به تو سلام دهم.

دلم می‏ خواهد سجاده ‏ام را روی سنگ فرشهای مسجد کوفه یا گوشه ‏ای از حرم تو در نجف پهن کنم.

دلم می‏ خواهد... اما باید اول از تو اجازه ورود بگیرم.

یا علی جان!

دلم می‏ خواهد مهمان تو باشم.

دعوتم کن... و مرا بپذیر...

السلام علیک یا امین ‏الله فی ارضه...

سلام بر تو ای «امین‏» خدا در زمین و جانشین برحق محمد «امین‏»، صلی ‏الله ‏علیه ‏و آله.

سلام بر تو که شایسته‏ ترین کس در حفظ دو امانت گرانبهای پیامبر، صلی ‏الله ‏علیه‏ و آله، (قرآن و اهل بیت) بودی.

سلام بر تو ای امیرالمؤمنین و سلام بر همه ایمان آورندگان به امامت ‏برحق تو.

سلام بر تو که در راه خدا و برای حفظ دین خدا و سنت رسول خدا جهاد کردی.

سلام بر تو که آیات نورانی قرآن به زیباترین صورت در کلام دلنشینت، در شیوه زندگی ‏ات و در حکومت و قضاوتت جلوه ‏گری می‏کرد.

تو قرآن ناطق بودی و نسیم صدایت لبریز از عطر کلام خدا بود...

حالا که تو هم داری با من زیارت امین‏ الله را زمزمه می‏کنی، بیا با هم از مولایمان علی، علیه‏ السلام، بخواهیم در این روزهای بزرگ که ما را به حرم خویش دعوت کرده است ‏به ما توفیق دهد تا از صحن حرمش خدا را صدا بزنیم. بیا با هم از خدا بخواهیم دعاهایمان را مستجاب کند، به برکت زیارتی که به گفته علامه مجلسی از بهترین دعاهاست و امام زین‏ العابدین، علیه‏ السلام، وقتی در نزد قبر امیرالمؤمنین، علیه‏ السلام، می ‏ایستاد، با چشمانی اشکبار آن را زمزمه می‏کرد:

خدایا!

شکر نعمت های بی‏ پایانت را به من بیاموز!

و صبر در مشکلات را عطایم کن!

خدایا! ناله دعاگویان به درگاه تو بلند است و درهای اجابت تو همیشه باز.

تو فریادرس همه دلشکستگانی و مددرسان همه دردمندان.

تو در عهد خود از هر کس دیگر وفادارتری و کارهای نیک ما نزد تو محفوظ است.

تو از هر کس که می ‏شناسم راز مرا شنواتر و بر حال و روز من آگاه ‏تری.

ای خالق مهربان من!

دعایم را مستجاب کن و ستایشم را بپذیر.

و مرا همنشین دوستان خود و دوستدار اهل بیت پیامبرت، صلی ‏الله‏ علیه ‏و آله، قرار ده که تو نهایت آرزو و همه امید منی.

امام محمد باقر، علیه ‏السلام، درباره فضیلت زیارت امین ‏الله فرموده ‏اند:

هر کس از شیعیان ما این زیارت را نزد قبر امیرالمؤمنین، علیه ‏السلام، یا نزد قبر یکی از ائمه، علیهم ‏السلام، بخواند؛ حق ‏تعالی این زیارت و دعای او را در نام ه‏ای از نور بالا می‏ برد و مهر حضرت محمد، صلی‏ الله‏ علیه‏ و آله، را بر آن می‏زند و چنین محفوظ باشد تا تسلیم به قائم آل محمد، عجل‏ الله ‏تعالی‏ فرجه، نماید. (مفاتیح‏ الجنان، شیخ عباس قمی)

• آداب غدیر
• ده هزار شاهد
• اسناد خطبه غدیر
• غدیر قربانی قدرت
• غدیر و هویت شیعی
• عید غدیر عید الله اکبر
• واقعه غدیر و أهمیت آن
• پاسخ به 4 پرسش درباره غدیر
• حضور بانوان در نقل حدیث غدیر
• ولایت و امامت از نگاه شیعه و سنی
• چرا شیعه « غدیـر » را مهم می داند

آیات قرآن کریم و گفتار معصومین ـ علیهم السلام ـ بیانگر عظمت و جایگاه رفیع امامت در اعتقادات اسلامی است. با نگاهی به آیات غدیر می‏توان بخوبی رمز عید بودن این روز را دریافت بخشی از اشارات قرآن کریم و معصومان در این باره چنین است:

الف) امامت مکمل تبلیغ رسالت الهی است.
به اتفاق شیعیان و به نقل بسیاری ازاهل سنت آیه شریف تبلیغ جهت انتصاب علی ـ علیه السلام ـ به جانشینی رسول گرامی(ص) نازل شد. این نکته هنگامی بود که ترس آشوب بود و احتمال تفرقه ‏افکنی از جانب منافقین و افراد سست ‏ایمان وجود داشت. وحی الهی به همه این نگرانی ها خاتمه داد و با تأکید بر اهمیت موضوع، حفظ رسول گرامی(ص) از توطئه‏ ها را نوید داد و فرمود: یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیک من ربک فان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله یعصمک من الناس؛ ای پیامبر، آنچه از خدا بر تو نازل شده به مردم برسان که اگر نرسانی تبلیغ رسالت و ادای وظیفه نکرده ‏ای و خدا تو را از (آزار) مردمان محفوظ خواهد داشت. (13)

علامه امینی 30 منبع از مدارک اهل سنت را برمی‏ شمارد که همه آنها این آیه را با معرفی ولایت امیرمؤمنان علی ـ علیه السلام ـ در ارتباط دانسته‏ اند. جلال الدین سیوطی شافعی در تفسیر در المنثور، تفسیر فخرالدین رازی شافعی در شمار این منابع جای دارند. (14)

نکته ‏ای که از دقت در آیه، با استفاده از جمله «فما بلغت رسالته» می‏توان فهمید این است که امامت در حدی از منزلت است که عدم معرفی آن با انجام ندادن وظیفه رسالت مساوی است.

ب) امامت مایه تکمیل دین است
دین مجموعه قوانین الهی است که برای اجرای آن به فردی که بتواند با تکیه بر دو عنصر ایمان و آگاهی موجب اجرای آن شود، نیاز دارد. دین کامل دینی است که این امر را از قبل پیش‏ بینی کرده، برای آن برنامه داشته باشد. از این رو وقتی کفار احساس کردند با فوت عبدالله فرزند پیامبر گرامی(ص) جانشینی برای استمرار راهش وجود ندارد آن بزرگوار را «ابتر» و کارش را ناقص قلمداد کردند. (15)

بعد از انتصاب علی(ع)، این آیه نازل می‏شود و می‏فرماید «الیوم اکملت لکم دینکم» امروز دین شما را کامل کردم. (16) امامت در جهت بیان احکام تکمیل‏ کننده دین است؛ زیرا به مقتضای روایتی، که از طریق شیعه و اهل سنت نقل شده و پیامبر گرامی فرمود: من شهر علم هستم و علی در آن شهر. هر که خواستار ورود به شهر حکمت است باید از راه علی(ع) واردشود. (17)

امامت در جهت اجرای صحیح برنامه‏ های دینی نیز تکمیل‏ کننده دین است. از این رو پیشوایان پنجگانه اهل سنت مانند مسلم، مالک، بخاری، نسایی و ترمذی می نویسند: وقتی طارق ابن‏ شهاب، از اهل کتاب، در مجلس خلیفه دوم گفت: اگر آیه «اکمال» در دین ما نازل می‏ شد آن را عید می‏ گرفتیم. (18) کسی بر او خرده نگرفت و عمر با سکوت خود آن را مورد قبول قرار داد.

با یک نگاه ابتدایی می توان فهمید که امام علی(ع) در حساس ترین شرایط شکل گیری تاریخ اسلام، به امت اسلامی می اندیشید، و در پی تأمین و تضمین عناصر «تشکیل و بقای امت واحده» بود. آنچه مایه تاسف است این که ما در جهت شناخت ابعاد این نقش تاریخی، مطالعه ای سامان یافته و در خور را به انجام نرسانده ایم. روح تعاملی حضرت بر پایه نگاه امت محور قرآن شکل گرفته بود، در نتیجه به شیوه های گسترده و گوناگون برای دست یابی به وحدت تمسک می جست.مهم این است بدانیم که امام (ع) با چه سازو کاری به تحقق وحدت روی آورده بود. بحث در این زمینه را جدی باید گرفت، در عین حال می توان به عنوان یک بحث مقدماتی، پنج شیوه را به حضرت نسبت داد که با تکیه بر آن ها حرکت وحدت خواهانه خود را دنبال می کرده است. این شیوه ها عبارت بودند از:

برش ندادن به جامعه بر اساس مرزهای اعتقادی
اگر چه خود امام (ع) محور تشیع بودند و تشیع با اعتقاد به حضرت (ع) معنا و مفهوم پیدا می کرد، اما این معیار و محور و اصل تشیع، بیشترین تعامل را با کسانی که شیعه نبودند داشت، و ارتباطی حداکثری با آنان را به صورت همه جانبه پی می گرفت. به بیان دیگر حضرت با زیستن و بودن میان اهل سنت، گسترده ترین، پویاترین و زنده ترین مواجهه و گفت و گو را با آنان شکل داد.امام (ع) امامت جامعه ای را می پذیرد که بیشترین افراد آن جامعه شیعه نبودند. همین امر نشان می دهد که حضرت چگونه با جامعه خود مواجهه داشت و با وجود اختلاف ها می توانست جامعه خود را هدایت کند.

البته حضرت (ع) در عین حال و بر پایه نصوص قرآنی و تاکیدات پیامبر (ص) درصدد شناساندن عصمت اهل بیت و مرجعیت علمی ایشان وشناساندن حقوق خود در عرصه های سیاسی و اجتماعی نیز بود؛ اما همه این تلاش ها را در قالبی تلطیف شده و به صورتی ظریف و صرفا در چارچوب یک جریان فکری و اعتقادی قرآنی پی می گرفت به نحوی که ذره ای به وحدت امت اسلامی آسیب نخورد. این یک درس بزرگ است؛ چون وقتی اصول و مبانی تشیع این گونه با ظرافت عرضه می شود، به طریق اولی حضور تشیع در سطح جهان اسلام باید حضوری ظریف و حساب شده باشد. یعنی به سمت تعاملی وحدت خواهانه حرکت کند؛ به تعبیر دیگر ما شیعیان باید هوشیار باشیم و در عین این که به شیعه گری خود به عنوان یک مذهب قوی و جدی که حرف ها و پیام های بسیار دارد، پایبندی نشان دهیم، تعامل با اهل سنت را هم به صورت حد اکثری، جدی و واقعی دنبال کنیم و تلاش کنیم که نه تنها اصل امت اسلامی آسیب نبیند که تقویت هم بشود.به هر حال رویکرد امام (ع) نشان می دهد که وضعیت طبیعی جامعه اسلامی، فارغ از مرزهای اعتقادی مذهب ساز، حرکت بر اساس وحدت و یکپارچگی است.

برخی میگویند بحث از خلافت و امامت امام علی علیه السلام و اهل بیت عصمت و طهارت و سخن از غدیرخم بی فایده است و لذا نباید این گونه مسائل در این عصر و زمان مطرح شود. آنان می گویند:« بسیاری از اختلافات در عصر ما بی مورد و سالبه به انتفای موضوع است و باید بسیاری از مسائل را به دست فراموشی سپرد و در روش بحث و مناظره و طرح مسائل مورد اختلاف،تجدید نظر کرد».(1)

آنان میگویند:« ما نباید در این زمان نبش قبر کنیم و مسائل اختلافی مرده را زنده کنیم و آن را مطرح سازیم».(2) و نیز میگویند:« مسلمین نباید از اختلاف سران خود در چهارده قرن پیش سخن به میان آورند تا چه رسد به اختلافی که بعداً در میان آنها پیدا شده است».(3)

در پاسخ آنها میگوییم:یکی از امتیازات ادیان این است که اگر هدفی عالی را برای انسان مشخص کرده، راه رسیدن به آن را نیز ترسیم میکنند و الگو و نمونهای را نیز برای آن مشخص مینمایند تا با در نظر گرفتن سیره عملی او، و اقتدا و پیروی از او، انسانها بهتر بتوانند به سر منزل مقصود برسند؛ زیرا طبق نظر روانشناسان و روانکاوان، با الگوی کامل، بهتر میتوان انسانها را به حقّ و حقیقت و هدف راهنمایی کرد. خداوند متعال، پیامبر اسلام را الگوی خوبی برای مسلمین معرفی کرده، میفرماید:« لَقَدْ کانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَۀٌ » (4) « قطعاً برای شما در [اقتدا به] رسول خدا سرمشقی نیکوست». باید دانست که موقعیتها و مواقفی بعد از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله پدید آمد که هرگز در عصر پیامبر صلی الله علیه وآله پدید نیامده بود، تا آن حضرت صلی الله علیه وآله را در آن مواقف الگو قرار دهیم، از آن جمله اتفاقی بود که در عصر امام حسین علیه السلام پدید آمد، که شخصی به اسم اسلام ولی بر ضدّ اسلام به نام یزید، حاکم بر کشورهای اسلام شد، در این هنگامه چه کسی شایستگی الگو شدن را دارد؟ در آن وقت تنها کسی که بهترین الگو را تا روز قیامت به جامعه انسانی عرضه کرد امام حسین علیه السلام بود. این الگو برای جامعه شیعه و پیروان اهل بیت علیهم السلام است، که اهل سنّت چنین الگویی ندارند.

این نوا را در وبلاگ خود پخش کنید: